Ναοί

Ιερός Ναός Τιμίου Προδρόμου Δημητρόπουλου

By Μητρόπολη Αιγιαλείας και Καλαβρύτων - Απριλίου 13, 2017



Ο Θείος και πάνσεπτος Ιερός Ναός Τιμίου Προδρόμου τοπικής κοινότητας Δημητροπούλου, Δημοτικής Ενότητας Συμπολιτείας του Δήμου Αιγιαλείας, θεμελιώθηκε την 15ην   Αυγούστου του έτους 1925 ανεγέρθηκε εκ βάθρων και περατώθηκε το έτος 1932. Είναι σε ρυθμό σταυροειδούς βασιλικής άνευ τρούλου και έχει επιφάνεια   300 τ.μ. μετά του γυναικωνίτη.
 Την ανέγερση του ναού ανέλαβε ο εργολάβος Γεώργιος Αρφάνης με συνεργείο  από Ηπειρώτες τεχνίτες, οι οποίοι ήταν έμπειροι στην χρήση της πέτρας. Ο φέρων οργανισμός του ναού είναι συλλεκτή πέτρα από τον παρακείμενο ποταμό Μεγανίτη με γωνιολίθους ημιλαξευτούς, φέρει κεραμοσκεπή, η οποία στηρίζεται τόσο στους εξωτερικούς τοίχους όσο και σε τέσσερες κολώνες, οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους και με τους εξωτερικούς τοίχους με σιδηροδοκούς.

 Μετά τη βασική κατασκευή του ναού για στοιχειώδη λειτουργία αυτού άρχισε κάποια διαδικασία για την ονομασία του, η επιλογή δηλαδή του ονόματος του Αγίου προς τιμήν του οποίου θα τιμόταν.
 Πρώτη προσπάθεια έγινε στις 19 Απριλίου του 1931, όταν δημοσιεύτηκε μια πρόσκληση, προς κάθε ενδιαφερόμενο, για να βρεθεί ανάδοχος του ναού, πράγμα το οποίο δεν είχε ανταπόκριση. Αφού ο τρόπος αυτός ονομασίας του ναού δεν είχε αποτέλεσμα, αποφασίστηκε μια πιο δημοκρατική μέθοδος ονομασίας του ναού.
 Στις 6 Ιανουαρίου του 1932, ανήμερα της μεγάλης εορτής των Θεοφανείων, πραγματοποιήθηκε γενική συνέλευση των ανδρών ενοριτών, ορίστηκε τριμελής εφορευτική επιτροπή και δύο ψηφοσυλλέκται. Στις ιδιότυπες αυτές εκλογές ψήφισαν εβδομήντα πέντε (75) ενορίται από τους εκατό (100) που ήταν γραμμένοι στον ενοριακό κατάλογο.
 Το αποτέλεσμα αυτής της ψηφοφορίας ήταν το ακόλουθο:
Εβδομήντα (70) ενορίται ψήφισαν ως όνομα της εκκλησίας το "Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ή Βαπτιστής".
Δύο (2) ενορίται   ψήφισαν το όνομα "Τρεις Ιεράρχες".
Ένας (1) ενορίτης ψήφισε το όνομα "Ευαγγελισμός της Θεοτόκου".
Ένας (1) ενορίτης ψήφισε το όνομα "Ταξιάρχες".
Ένας (1) ενορίτης ψήφισε το όνομα "Άγιος Διονύσιος".
Η συντριπτική πλειοψηφία των ενοριτών επέλεξε το όνομα του "Αγίου ΙωάννουΠροδρόμου ή Βαπτιστού" προς την τιμή του οποίου εορτάζει ο ναός την 7ηνΙανουαρίου εορτή της Συνάξεως του Τιμίου Προδρόμου.
Η καθιέρωση του Ναού διά της τελετής των εγκαινίων έγινε την 23-04-1932 όπως μαρτυρείται εκ της επιγραφής της μαρμάρινης πλακός της Αγίας Τραπέζης.
Το κωδωνοστάσιο του ναού ανηγέρθη το έτος 1954.
Το αρχικό τέμπλο του ναού από απλό σανίδι λόγω εκτεταμένων φθορώναντικατεστάθη το έτος 1990 από νέο ξυλόγλυπτο με σκάλισμα επί φόντου έργο του κ. Κωνσταντίνου   Σεργιαννίδη, κατασκευαστού εκκλησιαστικών ξυλογλύπτων από το Αίγιο.
 Οι εικόνες του τέμπλου, τα βημόθυρα της ωραίας πύλης και τα δωδεκάορτα είναι ιστοριμένα υπό του αγιογράφου κ. Ιωάννου Ψαρρού από το Δερβένι Κορινθίας με αναγεννησιακή τεχνοτροπία και χρονολογούνται από το 1932. Η εικόνα της Βαπτίσεως στο προσκυνητάρι του ναού, οι εικόνες των Αρχαγγέλων στα παραπόρτια του Ιερού Βήματος και άλλες φορητές εικόνες είναι ιστοριμένες από τους αγιογράφους Λάζαρο Μοναχό και Κύριλλο ιερομόναχο της αδελφότητος των Παπακυριλλαίων της Νέας Σκήτης του Αγίου Όρους και χρονολογούνται από το 1932. Νεώτερες φορητές εικόνες έχουν ιστοριθεί από τους αγιογράφους Αθανάσιο Ψαρρό, Κωνσταντίνο Ανδρεάδη και Απόστολο Θεοδωρακόπουλο.


Στην ανατολική πλευρά του ναού έχει ιστοριθεί επί τοίχου στην κόγχη του Ιερού Βήματος ένθρονος η Πλατυτέρα εν μέσω δύο αγγέλων κάτωθεν αυτής σεβίζοντεςΙεράρχαι και ένθεν της Πλατυτέρας η Ιερά Μετάληψη και Μετάδοση από τον αγιογράφον κ. Χρήστο Βουτσά το έτος 1976.
 Το δάπεδο του ναού με τύπο χρωματιστού μωσαϊκού έγινε το 1960 σε σχέδιο του μηχανικού Νικόλαου Σακελλαρόπουλου και η εκτέλεση του έργου έγινε από τον κ. Ιωάννη Κυριακό από τον Πειραιά.
 Η οροφή του ναού έγινε το 1937 υπό του εμπειροτέχνου κ. Σωτηρίου Καραγιαννίδη. Η αγιογράφηση της οροφής του Παντοκράτορος, Ευαγγελιστών,
Προφητών και λοιπών παραστάσεων έγινε από τον αγιογράφο κ. Σπυρίδωνα Ψαρρό από το Δερβένι Κορινθίας σε αυστηρή βυζαντινή τεχνοτροπία, ενώ η διακόσμηση της οροφής έγινε από τον διακοσμητή Κωνσταντίνο Ζαχαρόπουλο από την Πάτρα το 1964.
Η ηλεκτροδότηση του ναού έγινε το 1966.
Το Προσκυνητάρι του Αγίου, τα Ιερά αναλόγια, ο Δεσποτικός θρόνος, το παγκάρι και ο Επιτάφιος κατασκευάσθησαν το 1965, ενώ ο Ιερός άμβωνας το 1978.
Τα Δεσποτικά μανουάλια και το μανουάλι του προσκυνηταρίου φέρουν επιγραφή των δωρητών με χρονολογία το 1932.
Ο Ιερός Ναός   στο πέρασμα του χρόνου δοκιμάστηκε σκληρά από αλλεπάλληλους σεισμούς του 1965, 1990, 1993 και κυρίως του 1995. Ο σεισμός της 15ης Ιουνίου 1995 έπληξε σημαντικά το ναό κλονίζοντας την στατική του επάρκεια. Το έργο αποκατάστασης του ναού έγινε με μελέτη του μηχανικού κ. Νικολάου Βλάχου από την Πάτρα και το έργο επισκευής ανετέθη στην Ανώνυμη   Τεχνική   Εταιρεία ΣΥΝ-ΤΕΧΝΙΚΗ Α.Τ.Ε. από την Αθήνα, η οποία εφήρμοσε τις πλέον σύγχρονες τεχνικές μεθόδους (τσιμεντενέσεις, ρητινοενέσεις, εκτοξευόμενο μπετόν, γκανάιτ) και αποκατέστησε την στατική επάρκεια του ναού το 1997.
 Η διαμόρφωση του εξωτερικού προαυλίου με μαντρότοιχο και σιδηρά κιγκλιδώματα άρχισε το 1998 και περατώθηκε το 2001.
 Εφημέριος του Ιερού Ναού είναι ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Κίτσος.

  • Share:

You Might Also Like

0 σχόλια

    Follow on instagram