Την ευκαιρία να… «γνωρίσουν» από κοντά έναν Άγιο, την παρουσία τού οποίου στην Αιγιάλεια οι περισσότεροι εξ ημών αγνοούσαμε, είχαν σήμερα το πρωί δεκάδες πιστοί που βρέθηκαν στο Βουλωμένο Αιγίου και συγκεκριμένα στο εκκλησάκι τού Αγίου Νικολάκη, εκεί όπου τελέστηκε Θεία Λειτουργία χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου.
    Η σημερινή Θεία Λειτουργία εντάχθηκε στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του Σεβασμιωτάτου να αναδειχθεί ένας θαυματουργός Άγιος, άγνωστος στους περισσότερους, ο οποίος όμως έχει συχνή «παρουσία» και στην Αχαΐα. Πρόκειται για τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο, που έχει πάρει την ονομασία «Άγιος Νικολάκης» επειδή μαρτύρησε σε νεαρή ηλικία και προκειμένου να ξεχωρίζει από τον Άγιο Νικόλαο, η μνήμη τού οποίου (ως γνωστόν) τιμάται την 6η Δεκεμβρίου. 

    Αντιθέτως, η μνήμη τού Αγίου Νικολάου του Οσιομάρτυρος τιμάται στις 9 Μαΐου και σε αυτόν είναι αφιερωμένα 17 εκκλησάκια σε Αιγιάλεια και Καλάβρυτα, ενώ ιερά λείψανά Του υπάρχουν στις Ιερές Μονές Αγίας Λαύρας, Μεγάλου Σπηλαίου και Παμμεγίστων Ταξιαρχών καθώς και στο Επισκοπείο Αιγίου.
    Λίγο πριν την Απόλυση, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας περιέγραψε στους πιστούς τη δική του «γνωριμία» με τον Άγιο Νικόλαο εν Βουνένοις, όταν τυχαία μια Μοναχή τού δώρισε ένα μπουκαλάκι με αγίασμα (αίμα) που αναβλύζει από τη βελανιδιά όπου τον σκότωσαν οι Άβαροι στα Βούνενα της Θεσσαλίας. 

    «Ομολογώ πως δεν γνώριζα για τον Άγιο Νικόλαο τον εν Βουνένοις, όμως μία σειρά από συγκυρίες με οδήγησαν σε αυτόν. Ήταν μία αποκάλυψη για μένα. Πιστεύω στους Αγίους και τη δύναμή τους», σημείωσε αρχικά ο σεπτός Ποιμενάρχης μας, που συγκινημένος διηγήθηκε το πώς επισκέφθηκε τον Ιερό Ναό ο οποίος βρίσκεται στο σημείο όπου ο Άγιος μαρτύρησε. 
    Στη συνέχεια μίλησε για τα θαύματα του Αγίου, ζητώντας από τους πιστούς να προσεύχονται ευχαριστώντας Τον για την προστασία Του και παρακαλώντας Τον να μην μας στερεί την ευλογία και την χάρη Του. Για το τέλος δε, επιφύλαξε για τους παρευρισκομένους (ασθενείς κυρίως) ένα πολύ σημαντικό «δώρο». Ήταν μία ιδιαίτερη στιγμή όταν τους προσέφερε για ευλογία λίγες σταγόνες από το ίδιο το θαυματουργό υγρό τού Αγίου Νικολάου, το οποίο αντλείται μέσα από το δέντρο όπου ο Άγιος είχε δεθεί και σκοτώθηκε από τους Αβάρους τον 10ο μ.Χ. αιώνα. «Δέκα αιώνες πριν μαρτύρησε και ακόμη κάνει θαύματα», ανέφερε, κάνοντας γνωστό πως το υγρό αυτό αντλείται με ένα σωληνάκι από το δέντρο όπου μαρτύρησε ο Άγιος αλλά και από άλλα γύρω από αυτό. Το κόκκινο αυτό υγρό αρχίζει να τρέχει το απόγευμα της 8ης Μαΐου (παραμονή τής μνήμης του Αγίου) και συνεχίζει την θαυμαστή εμφάνισή του μέχρι το πρωί της εορτής Του. Κι αν υπάρχουν ακόμη κάποιοι που δυσπιστούν, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε πως από αναλύσεις που έχουν γίνει από το Χημείο του Κράτους προέκυψε ότι πρόκειται για ένα υγρό που εμπεριέχει αίμα!
    Και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κατέληξε με τα εξής λόγια: «Δυστυχώς, η χριστιανική Ελλάδα χάνεται… Γι’ αυτό το λόγο αγωνιστείτε και προσευχηθείτε μήπως και σωθεί αυτός ο αγιασμένος τόπος! Διότι έχει Μάρτυρες και ήρωες που έχυσαν το αίμα τους, όπως ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος, για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού!».

                                                 Ο βίος του Αγίου Νικολάου εν Βουνένοις

     Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος γεννήθηκε στα μέρη της Ανατολής από γονείς ευσεβείς και ενάρετους. Όταν ενηλικιώθηκε κατατάχθηκε στον Αυτοκρατορικό Στρατό, με το αξίωμα του Δούκα, γυμνάζοντας τους στρατιώτες του στο να είναι γενναίοι και ατρόμητοι πολεμιστές, κυρίως όμως τους νουθετούσε και τους δίδασκε να πιστεύουν στον Θεό, να προσεύχονται, να μην αδικούν ποτέ κανέναν και να ζητούν από τον Χριστό να τους δίνει δύναμη για να πολεμούν τους εχθρούς. Δεν ήταν όμως μόνο οι εξωτερικοί εχθροί που έπρεπε να αντιμετωπίσουν, αλλά και οι διάφορες εξεγέρσεις που συνέβαιναν στο εσωτερικό τής Αυτοκρατορίας. Σε μία τέτοια εξέγερση εστάλη ο Νικόλαος, από τον Αυτοκράτορα Λέοντα τον Ίσαυρο τον Εικονομάχο, για να επιβληθεί στους εξεγερθέντες και να επαναφέρει την ειρήνη και την ευστάθεια.
    Στην επιχείρηση αυτή είδε να χύνεται άδικα ανθρώπινο αίμα και να χάνονται ψυχές. Φοβούμενος μήπως κι εκείνος χάσει τη ζωή του μα κυρίως την ψυχή του, συνοδευόμενος από δώδεκα στρατιώτες του, αποσύρθηκαν στα Βούνενα της Θεσσαλίας όπου κατοικούσαν αρκετοί ασκητές, κοντά στους οποίους έζησαν ασκητικά με νηστείες, αγρυπνίες και αδιάλειπτη προσευχή.
    Όταν οι Άβαροι κατέφθασαν στη Θεσσαλία σκορπώντας το θάνατο και την καταστροφή στο βάρβαρο πέρασμά τους, συνέλαβαν τον Νικόλαο και τους στρατιώτες του, τους οποίους κατέσφαξαν. Τον Νικόλαο προσπάθησαν με υποσχέσεις και κολακείες να τον πείσουν να αρνηθεί την πίστη του αλλά δεν τα κατάφεραν. Αφού τον κατατρύπησαν με το ίδιο το κοντάρι του στη συνέχεια απέκοψαν την Τιμία Του Κεφαλή στις 9 Μαΐου του 720 μ.Χ. και το νεανικό αίμα του πότισε άφθονα τη θεσσαλική γη. Στο σημείο τής σφαγής εγκατέλειψαν οι Άβαροι το Σώμα του Αγίου, όπου μετά από πολλά χρόνια το βρήκε ακέραιο και ευωδιάζον ο άρχοντας Ευφημιανός, ο οποίος γιατρεύθηκε από την ασθένεια της λέπρας που έπασχε και αφού το ενταφίασε, έκτισε εκεί Ναό στο όνομα του Οσιομάρτυρα.
    Από τα δένδρα στα οποία δέθηκε και βασανίσθηκε ο Άγιος ρέει ένα κόκκινο υγρό το οποίο ονομάζεται «Αίμα». Το υγρό αυτό όταν χρησιμοποιείται με πίστη και εμπιστοσύνη στον Οσιομάρτυρα έχει ιαματικές ιδιότητες και επιτελεί θαύματα σε πάσχοντες από δερματικές παθήσεις, κεφαλοπονία και όχι μόνο. Εξ’ άλλου τα τάματα, τα χρυσαφικά και τα αφιερώματα που στολίζουν το Εικόνισμά Του, εκπροσωπούν τα θαύματα και τις ευεργεσίες που επιτέλεσε και επιτελεί σε εκείνους που τον επικαλέστηκαν και τον επικαλούνται.