Ιερός Ναός Κοιμήσεως Της Θεοτόκου (Φανερωμένη) Αιγίου

By Μητρόπολη Αιγιαλείας και Καλαβρύτων - Απριλίου 13, 2017

Ο επιβλητικός Καθεδρικός Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Φανερωμένη) πατά στους τρεις τελευταίους αιώνες, αφού θεμελιώθηκε το έτος 1898 (13 Δεκεμβρίου), η ανέγερσή του άρχισε  το επόμενο έτος 1899 για να λειτουργήσει ημιτελής το 1914 και πλέον σήμερα με τις επιβλητικές διαστάσεις του φθάνει να πληροί με επάρκεια τις λατρευτικές ανάγκες της μεγάλης πλέον και περίπου τετραπλάσιας  σε πληθυσμό πόλης του σύγχρονου Αιγίου. Έργο μεγαλεπήβολο και με προοπτική που οραματίστηκαν και μας κληροδότησαν οι Αιγιώτες του τέλους του 19ου αιώνα για να μας εξυπηρετεί τέλεια ακόμα και σήμερα.
O ναός είναι και μνημείο, αφού σχεδιάσθηκε από το μεγάλο βαυαρό Αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ, τον χαρισματικό εκείνο άνθρωπο που γέμισε την Αθήνα και αρκετές μεγάλες πόλεις της Ελλάδος με ανεπανάληπτα και εξαιρετικά κτίρια. Η μνημειακή υπόσταση του ναού εντείνεται και με την εξαίρετη αγιογράφηση του τέμπλου του, που είναι διατηρητέο.
 Οι αγιογραφίες και τα διακοσμητικά μέρη του  τέμπλου και του άμβωνα του παλαιότερου ναού διεσώθησαν  και μεταφέρθηκαν στο νέο ναό με αποτέλεσμα να δίνουν μεγάλη καλλιτεχνική αξία στο σημερινό ναό και δίκαια να του προσδίδουν το χαρακτηρισμό του ως μνημείου.
   Καταπληκτική είναι και η εξωτερική τοιχοδομία του ναού με τις υπέροχα σμιλεμένες πέτρες από Ηπειρώτες «πετράδες», τεχνίτες της πέτρας, που με μεράκι τις επεξεργάσθηκαν. Πολλοί εθελοντές κάτοικοι- ενορίτες του ναού πρόσφεραν με προθυμία  την εργασία τους μια και το χρήμα την εποχή εκείνη δεν κυκλοφορούσε ευρέως και εύκολα, όπως σήμερα, αλλά ήταν συνήθης η προσφορά σε εργασία για το κοινό καλό.
  Οι ογκόλιθοι ήρθαν  από απέναντι - από τη Ρούμελη – με καράβια, ενώ μερικοί κάτοικοι του Αιγίου, που είχαν εδώ εγκατασταθεί από τα Μαγούλιανα της Αρκαδίας- οι γνωστοί «Μαγουλιανίτες- πρόσφεραν τα ζώα τους, αλλά και στους ώμους τους μετέφεραν τις πέτρες από το λιμάνι στο εργοτάξιο του ναού. Εκεί με το σχεδιασμό του Τσίλλερ οι πέτρες έγιναν κομψοτεχνήματα, που διακοσμούν την τοιχοδομία του ναού με καταπληκτικά αρχιτεκτονικά μέλη  ιδίως στα τοξωτά παράθυρα και τις πύλες του ναού. Έτσι το μεγαλοπρεπές και μνημειακό έργο προχώρησε, συμπληρώθηκε και αποτελεί το κόσμημα της πόλης μας.
  Ο ναός είναι εντυπωσιακά χτισμένος με εξαιρετική εξωτερική εμφάνιση. Όταν χτίστηκε δεν είχε ούτε ίχνος τσιμέντου, αλλά ήταν τέλεια δομημένος με υλικά εποχής και στερεωμένος με σιδεροδοκούς μεγάλων διαστάσεων. Αργότερα και ιδιαίτερα τελευταία μετά το σεισμό του 1995 έγιναν στερεώσεις με νέες μεθόδους (τσιμεντοενέσεις κ.λ.π.). Το γεγονός είναι ότι  το μνημείο άντεξε μετά τα πολλαπλά κτυπήματα του εγκέλαδου και παραμένει  εντυπωσιακά όρθιο και ιδίως μετά τον τελευταίο, προ δεκαετίας, σεισμό του 1995.
 Ο ρυθμός του είναι μεγαλοπρεπής βυζαντινός σταυροειδής  μ’ έναν εντυπωσιακό τρούλο, που υψώνεται στα 25 περίπου μέτρα ύψος και πατά σε τέσσαρες ανακουφιστικούς πεσσούς (τετράγωνες κολόνες) που τον στηρίζουν, ενώ δεσπόζει στην πόλη παρόλο που υψώθηκαν γύρω του πολυώροφες πολυκατοικίες.

  Ο ναός αποδεικνύει τη μεγάλη ακμή του Αιγίου χάρη στη ντόπια παραγωγή και εξαγωγή της ονομαστής σταφίδας της Βοστίτσας . Οι τότε κάτοικοι πήραν για το σχεδιασμό του το μεγάλο αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ.  Ήταν η εποχή της ακμής της εξαγωγής της σταφίδας, η οποία πολύ πριν ανακύψει το σταφιδικό ζήτημα είχε κάνει πλούσιο το  Αίγιο και τους Αιγιώτες της εποχής εκείνης. Βεβαίως αργότερα ήρθαν χρόνια δύσκολα και από την αλληλογραφία αποδεικνύεται ότι οι τότε επίτροποι του ναού αδυνατούσαν να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις στο μεγάλο αρχιτέκτονα, ο οποίος επανειλημμένα ζητούσε να τον εξοφλήσουν.
 
Αυτός ο πλούτος είχε συντελέσει ώστε κι άλλος ναός του Αιγίου  -ο των Εισοδίων- να σχεδιασθεί από το μεγάλο Βαυαρό αρχιτέκτονα, αλλά και η αγορά – το σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο- να είναι έργο του ίδιου. Άλλωστε το Αίγιο του τέλους του 19ου και του πρώτου μισού του 20ού αιώνα εξαιτίας της ακμής του εμπορίου της σταφίδας είχε γεμίσει με αρχοντικά- ιδιωτικές κατοικίες ευκατάστατων Αιγιωτών, που δυστυχώς η αδηφάγα αντιπαροχή, οι μετέπειτα σεισμοί και η παρακμή του εμπορίου της σταφίδας  τα εξαφάνισαν.
     
Αυτή είναι εν ολίγοις η ιστορία του καθεδρικού ναού του Αιγίου, που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας και καμαρώνουμε εμείς σήμερα για την ύπαρξή του. Είναι όμως και παράδειγμα για μας τους νεώτερους που δείχνει ότι οι παλιοί Αιγιώτες ήθελαν ο κεντρικός ναός τους, το σπίτι του θεού και της Παναγίας, να είναι το εντυπωσιακότερο κτίριο της πόλης που θα δεσπόζει για αιώνες επιβλητικό ανάμεσα στα άλλα οικοδομήματα της πόλης μας.
Το ενοριακό κέντρο του Ιερού Ναού

  • Share:

You Might Also Like

0 σχόλια